ผมอยากเขียนเรื่องนี้มานานแล้วครับ เอาแบบจากประสบการณ์ตัวเองก่อน ว่าเราเคยใช้ Twitter
ไปทำอะไรในสมัยเริ่มเล่นแรกๆ และทำไมผมถึงติดมัน เหมือนมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ทำไมต้องให้ความสำคัญ อันนี้ล่ะ เป็นสิ่งที่ผมอยากนั่งทวนและกลับมาเล่าครับ
จุดเริ่มต้น
ผมรู้จักคำว่า “Twitter” ช่วงๆงาน Barcamp Bangkok (วันที่ 26 มกราคม 2550) มี section
นึงที่พี่ @sugree พูดถึง Twitter ชื่อเรื่องก็คือ “Twitter Rules!” ผมก็เข้าไปฟังด้วยครับ แต่
ก็ฟังได้นิดเดียว เพราะตอนนั้นมันมีหลายเรื่องน่าสนใจครับ แน่นอนผมก็เลยไม่เข้าใจ แต่ผม
ก็มาลองเล่นๆเองดู ข้างล่างเป็นสไลด์ที่พี่ @sugree พูดถึงวันนั้นครับ
ผมก็รู้สึกว่ามันเป็นเหมือนส่วนหนึ่งในชีวิตของผมในตอนนี้นะ แต่ก่อนเหมือนโลกมันยังดูแคบๆ
ยังดูเหมือนถ้าจะคุยก็ต้องมี contact เขา ถึงจะติดต่อไปได้ อยากจะคุยก็ต้อง chat แต่ Twitter
มันเปลี่ยนมุมมองผมไป ผมอยากจะติดต่อใครก็ได้ !
สิ่งหนึ่งที่คิดเสมอๆ คือ มันเปลี่ยนวิธีการดำเนินชีวิตของตัวเองไปบ้างล่ะ มันเหมือนกับช่องทางหนึ่ง
ที่คอยรับฟังเราเสมอๆ เรามีปัญหาอะไรเราก็เข้าไประบาย คนที่เห็นความคิดเห็นของเราก็อาจจะ
ช่วยเหลือเราได้บ้าง หรือเราทำอะไรลงไป หากมีคนเห็นด้วย หรือไม่สนับสนุน
ก็จะมีแรงหนึ่งล่ะที่บอก เพราะชีวิตผมยังคงต้องเจออะไรอีกเยอะ
มีหลายๆครั้ง ที่ Twitter เป็นแรงบันดาลใจที่อยากจะให้ทำอะไรต่อไป ผมเก็บทุกคำชื่นชมที่ได้รับไว้
และก็เปิดมาดูเสมอๆ รู้สึกดีทุกครั้ง มันเหมือนกับมีกองเชียร์ มีคนดูเราอยู่ พอนึกหรือเชื่อเช่นนั้นแล้ว
มันก็ทำให้เรามีความรู้สึกขยันแบบแปลกๆ มีแรงขึ้นมาเขียนเรื่อง เขียนอะไรในบล็อกได้ทั้งคืน
เหมือนมันหาแรงบันดาลใจให้กับตัวเองได้แล้ว
อีกเรื่องคือ เพื่อน และกลุ่มสังคมที่ได้รู้จัก ผมยอมรับว่า รู้จักคนอีกมากมายจริงๆ ถึงแม้จะไม่เคย
เห็นหน้ากัน ไม่เคยได้แลก contact กัน แต่ Twitter มันเป็นการสร้างกลุ่มสังคมแบบ ถ้าเพื่อนรู้จัก
คนนี้ ก็ต้องน่าจะรู้จักคนนี้ด้วย ถึงจะคุยกันเข้าใจ จนเป็นที่มา ของการสร้างกลุ่มสังคมที่
ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ และรู้จักกันได้ไม่ยาก เพื่อนของผม เลยมีหลากหลายวัย หลากหลายความถนัด
หลากหลายจังหวัดและอีกหลายๆสิ่งที่อยากจะให้หลากหลาย
วันนี้ต้องขอบคุณ Twitter จริงๆ ครับ สำหรับ 1 ปี Twitter ของผม