ชีวิตในช่วงมัธยมนั้น เฟรมผ่านการแข่งขันมาพอสมควรครับ เฟรมชื่นชอบการแข่งขัน
และการแข่งขันนี้เอง ที่ทำให้เฟรมได้เรียนรู้อะไรมากมาย และผมคิดว่ามันเป็นอีก
ส่วนประกอบนึงที่ทำให้เฟรมมีโอกาสได้มาศึกษาต่อที่เกาหลีนี้ด้วย
ย้อนกลับไปเมื่อประมาณปีกว่าๆ ที่มาเริ่มต้นใชีชีวิตอยู่ที่เกาหลี แน่นอนว่าย่อมมีปัญหาอะไรหลายๆอย่าง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับ “ภาษา” ผนวกกับการมาอยู่เดี่ยวๆคนเดียว ไม่มีคนตามมาคอยช่วยเหลือ
ก็คิดไม่ออกเช่นกันว่า เราจะอยู่ได้อย่างไร
ผมนำเรื่องราวของช่วงชีวิตของผมที่เกาหลีช่วงนึงกับเพื่อนเกาหลี ซึ่งผมจะเล่าต่อไปนี้ ไปทำเป็นวิดิโอ
ส่งเข้าประกวด ซึ่งหัวข้อที่จัดประกวดคือ “เพื่อนเกาหลีที่ดีที่สุด (My best Korean friend is…)” ครับ
กิจกรรมนี้จัดขึ้นโดย กระทรวงการต่างประเทศ (Ministry of Foreign Affairs) ร่วมกับ สถานีโทรทัศน์
อารีรัง (Arirang) ของเกาหลี โดยรางวัลที่ใหญ่ที่สุดนั้น เป็นถึง รถยนต์ เลยทีเดียว ! นอกจากนี้ก็ยังมี
โน้ตบุ๊ค แท็บแลต กล้องดิจิทัล ฮาร์ดิสก์ เป็นรางวัลที่สอง สาม สี่ ตามลำดับ…
ลองไปดูวิดิโอที่ผมทำขึ้น มีข้อความบรรยายเป็นภาษาอังกฤษไว้ให้ครับ
รางวัลเป็นสิ่งนึงที่ทำให้ผมอยากขับเคลื่อนงานนี้ไปให้สำเร็จ มาเสริมแรง ที่ทำให้เฟรมอยากนำเรื่องราว
ของเพื่อนเฟรมคนนี้ที่ทำให้เฟรมอยากให้ทุกคนได้รู้จักเค้าเช่นกัน
เรื่องราวมันผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพื่อนเกาหลีคนนี้ ผมรู้จักจากเพื่อนชาวลาว วันนั้นพวกเราไปเที่ยว
กันที่พิพิธภัณฑ์รำลึกวีรชนคนเกาหลี (The memorial independent hall) ครับ ผมก็พบว่าเค้าเป็นคนที่
ใช้ภาษาอังกฤษได้ดีมาก และอธิบายเรื่องราวเกี่ยวกับประวัติศาสตร์เกาหลีให้ฟังอย่างตั้งใจ (เราก็รู้ใช่มั้ย
ครับว่า คำศัพท์เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ไม่ใช่อะไรที่อธิบายได้ง่ายๆเลย)
หลังจากนั้นผม และเพื่อนๆกับชาวต่างชาติ ก็เที่ยว ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดครับ โชคดีที่บ้านเค้าก็อยู่
ใกล้ๆกับมหาวิทยาลัยที่เราเรียนภาษาในปีแรก เวลาเราจะไปร้องเพลงกัน ก็จะนัดกันออกไป ไปเที่ยวไหน
ไกลๆ ก็จะนัดพากันออกไป เลี้ยงฉลองวันเกิด เราก็ไป ไปไหนไปกันแบบนี้มาตลอดเกือบ 1 ปี
ที่น่าประทับใจไปยิ่งกว่านี้ คือการที่เค้าช่วยเหลือนักเรียนต่างชาติ ด้วยการสละเวลามาสอนภาษาเกาหลี
เปิดเป็นชมรม “Korean Speaking Club” ลักษณะที่เป็นโต้วาที ทำให้ผมรู้สึกว่า ผมพัฒนาการพูดภาษา
เกาหลีได้อย่างมากในช่วงนี้ จากที่พูดไม่ค่อยได้ เพราะไม่มีโอกาสให้ได้พูด เค้าจึงเป็นเหมือนจุดเปลี่ยน
ส่วนหนึ่งของการเรียนภาษาเกาหลีของผมเลยก็ว่าได้
จนสุดท้ายที่เค้ามีโอกาสได้ไปศึกษาต่อที่ประเทศฝรั่งเศส ช่วงนั้นเองก็เป็นช่วงที่ผมกำลังจะกลับไทย
และข่าวของการแข่งขันนี้ก็มาพอดี…
ตอนที่ผมทราบข่าวการแข่งขัน พอผมเห็นหัวข้อ ผมก็นึกถึงเค้าเป็นคนแรกเลย แต่…
อุปสรรคมันอยู่ที่ ต่างคนต่างแยกย้ายกันไป ช่วงนั้น ผมเองก็กำลังจะกลับไทย และตัวเขาเองก็เดินทาง
ไปที่ฝรั่งเศสเรียบร้อยแล้ว เป็นช่วงเวลาที่ผมก็ถามตัวเองเหมือนกันว่า เอายังไงดี จะทำต่อไปดีไหม
กลับไปไทยก็คงต้องยุ่งมากแน่ๆ
แต่ด้วยความที่เป็นนักเก็บสะสมเรื่องราวอย่างผม ผมมีเรื่องราวของเค้า มีภาพถ่าย มีวิดิโอ มาประติด
ประต่อเรื่องราวของเค้า เรียบเรียงจนเป็นวิดิโอหนึ่งชิ้นได้อย่างน่าตกใจ ผมพูดเป็นภาษาเกาหลีในวิดิโอ
ตอนท้ายๆว่า “ผมยังไม่รู้เลยว่า ทำไมผมถึงถ่ายเรื่องราวของเค้าไว้มากเช่นนี้ หรือบางที มันอาจจะเป็น
เพราะว่าผมจะได้นำมันมาเล่าให้ทุกๆท่านได้ฟัง วันใดวันนึงก็ได้, ซึ่งตอนนี้ผมกำลังทำมันอยู่”
งานชิ้นนี้จึงเป็นอีกงานนึงที่เป็นความสำเร็จที่เค้ามอบให้ผม และถือเป็นของขวัญขอบคุณสำหรับความ
ตั้งใจ เค้าเป็นเพื่อนที่ดีที่ผมพูดได้ เพราะตรงๆแล้ว ไม่ใช่คนเกาหลีทุกคน ที่เค้าจะมาดีกับเรา หรือ
อยากเป็นเพื่อนกับเรา (ยกเว้นคุณเป็นเด็กฝรั่ง ที่ใช้ภาษาอังกฤษได้เก่งๆ) นี่คือสังคมเกาหลีที่แสนโหดร้าย
ในความรู้สึกของผม เพื่อนเป็นสิ่งที่ผมคิดว่าเราขาดไม่ได้ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนจริงๆ และผมเองก็เหลือเชื่อ
ในมิตรภาพที่ดีจากคนที่อยู่กันคนละประเทศ พูดกันคนละภาษานี้เช่นกัน..
ผมยินดีที่วันนี้ผมทำให้ทุกท่านได้รู้จักกับเค้า…
หวังว่าผมจะมีโอกาสได้เจอคนดีๆที่นี่ และนำเรื่องราวของเค้าไปสร้างเป็นภาพยนตร์สั้นๆส่งประกวด
ต่อไปอีกเรื่อยๆเช่นกัน 😀
สำหรับวันนี้ สวัสดีครับ