บล็อกในตอนนี้ผู้เขียนถือวีซ่านักเรียน (D-2) ในการทำงานอย่างถูกต้องตามกฎหมายที่เกาหลี ดังนั้นจะขอไม่ตอบคำถามเกี่ยวกับการขอมาทำงานแบบผิดกฎหมายในเกาหลีนะครับ
ต้องบอกก่อนครับว่า ผมไม่คิดเลยว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสได้ทำงานแนวเสิร์ฟๆ หรือต้องมาหยิบจานชามแก้วไปให้ใครแน่นอน เพราะด้วยนิสัยที่ เป็นคนซุ่มซ่าม ตักอาหารประเภทน้ำๆยกใส่ไปเสิร์ฟหรือจะยกมากินเอง ก็ต้องมีหก มีเจ็ด แปด เก้า…. เป็นเรื่องธรรมดา พอครั้นมีโอกาสที่ได้มาทำงานแนวนี้ ก็รู้สึกว่า “เอาวะ นี่จะเป็นการปฏิรูปตัวเอง” เหมือนกับว่า “จะมาอัพสกิลในการยกของไม่ให้หก” หลังจากฝึกวิชายุทธ์นี้ได้อยู่นานพอสมควร ก็พร้อมที่จะไปออกรับเมนูได้อย่างมั่นใจ ซึ่งในตอนนี้เฟรมคุงก็อยากจะนำบางส่วนของประสบการณ์มาเล่าให้ฟังครับ…
ไม่เกี่ยวกับเรื่องแต่อยากเล่า
รู้มั้ยครับว่าผมเจอเหตุการณ์อะไรรับน้องในวันเข้างานวันแรก? “ตึกข้างร้านอาหารถล่มครับ !” จำได้ว่าเจ้านายกำลังสอนรับแขก สอนงานอยู่พอดี จู่ๆก็มีเสียงรถตำรวจอยู่ข้างนอกเต็มไปหมด ออกมาดูเฮ้ย ! ตึกข้างๆที่กำลังก่อสร้างถล่มครับพี่น้อง โชคดีที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ แต่วันนั้นเพราะความวุ่นวายทำให้ร้านต้องปิดไป 1 วัน
ต้องขอบอกก่อนล่ะครับว่า 4-5 ปีก่อน ช่วงมาเรียนที่เกาหลีใหม่ๆ การได้เจอร้านอาหารไทยเป็นอะไรที่แฮปปี้มากครับ เพราะว่าร้านอาหารไทยมีน้อยมาก อยากจะกินทีต้องลงทุนไปกินในย่านคนต่างชาติ หรือว่าต้องลงทุนไปกินในย่านที่มีแรงงานต่างชาติเยอะๆซึ่งไกล และถอดใจไปอยู่นาน แต่ตอนนี้ผมคิดว่าสไตล์การทานอาหารของคนเกาหลีเริ่มหลากหลายขึ้น ร้านอาหารนอกเริ่มเยอะขึ้นและร้านอาหารไทยคือหนึ่งในนั้น ซึ่ง ณ ตอนนี้ ร้านอาหารไทยเพิ่มขึ้นเป็นดอกเห็ดเลยล่ะครับ
ร้านอาหารไทยในเกาหลี ส่วนใหญ่แล้วก็จะมีเชฟเป็นคนไทยครับ ซึ่งอาหารก็จะมีหลากหลายเหมือนกับในบ้านเราเลย รสชาติอาหารก็เรียกว่าใกล้เคียงกับบ้านเรา อย่างเดียวที่ไม่ใกล้กันอาจจะเป็นเรื่องราคา! แต่สำหรับคนเกาหลีแล้ว คิดว่าราคาน่าจะพอรับได้ไม่ถึงกับแพงจนเกินไป
มาลองเปิดเมนูกันดูดีกว่าว่าร้านอาหารไทยในเกาหลีจะขายอะไรบ้าง… นี่ผมให้ดูเมนูเก่าของร้านที่ผมเคยไปทำงานมา (แม้ว่าร้านนี้ตอนนี้จะปิดไปแล้ว) แต่ก็อยากให้ดู เพราะอะไรน่ะเหรอครับ……. ผมเป็นคนทำเมนูให้ร้านนี้เอง 5555
ก็จะเห็นครับว่า เมนูก็หลากหลายครับ แบ่งตามประเภท ตั้งแต่ประเภทเครื่องเคียง ไปยังสลัด (ส้มตำ, ยำๆ นี่จัดเป็นสลัด), ซุปหรือน้ำๆก็มีตั้งแต่ จืดยันแซ่บ น้ำใส ยันน้ำข้น ก๋วยเตี๋ยวก็มีหมดครับ ราคาก็จะเห็นว่าผัดไทย เมนูพื้นฐานยอดนิยมอยู่ที่ 10,500 วอน (หรือประมาณ 315 บาท)
สิ่งที่ต้องทำเมื่อมาเป็นเด็กพาร์ทไทม์ในร้านอาหารไทย
สิ่งที่ต้องเจอก็คือการ รับเมนู ครับ เป็นอะไรที่เบสิคมากๆ ตอนที่เราไปกินในร้านอาหาร เราเป็นในฐานะลูกค้า ไปสั่งอาหาร เราก็ไม่เคยได้สังเกตอะไร แต่พอมาเป็นคนรับเมนูเอง สลับบทดู วันแรกนี่ มือผมสั่นดิ๊กๆ… เลยครับ การรับเมนูจะต้องฟังให้ออกว่าพูดว่าอะไร ส่วนใหญ่เมนูภาษาไทยก็ไม่ค่อยยาก เพราะว่ามันคือภาษาบ้านเรา การได้ฟังคนเกาหลีพยายามออกเสียงชื่ออาหารไทยก็เป็นอะไรที่น่ารักเช่นกัน แต่สิ่งที่ยากคือการที่เราต้องอธิบายเมนู แนะนำเมนู หรือยากกว่านั้นคือต้องอธิบายส่วนผสมเพราะบางคนอาจจะแพ้อาหารครับ เช่น ก๋วยเตี๋ยว เส้นทำมาจากแป้งอะไร? (แต่ทุกอย่างพอทำไปนานๆ มันก็เกิดความชินเองล่ะครับ ได้ฝึกภาษาดีๆด้วย)
รับเมนูเสร็จแล้วก็ต้องมาคีย์รายการ พอคีย์เสร็จรายการจะไปออกเป็นใบเสร็จไปเด้งในครัวให้พี่เชฟทำ จากนั้นเราก็จะนำไปเสิร์ฟครับ ว่างๆก็มีบ้างที่จะต้องมาช่วยล้างจานเวลาที่มีลูกค้าเยอะมากๆ แต่ระบบที่นี่ก็เป็นระบบล้างอัตโนมัติหมดแล้วก็ทุ่นเวลาไปได้เยอะหน่อย
เสิร์ฟเสร็จก็ต้องมาคิดเงินครับ ก็ต้องมีถามลูกค้าเป็นมารยาทว่าทานอร่อยหรือเปล่า ? รับบัตรหรือจ่ายสด ? รับมาเท่าไร ทอนเท่าไร? เอาใบเสร็จมั้ย? ขอบคุณครับ … ดูเหมือนว่าคำพูดพวกนี้เป็นอะไรที่ต้องออกมาโดยอัตโนมัติไปหมดแล้ว!
ก็ต้องยอมรับล่ะครับว่างานเด็กเสิร์ฟนั้นเป็นงานใช้แรง กลับไปบ้านทีไรก็เหนื่อยสลบเป็นเรื่องธรรมดา แต่มันแฮปปี้ที่สุดตอนไหนรู้มั้ยครับ … ตอนจะได้กินอาหารไทยนี่แหละ!
กินเสร็จก็มีช่วงเวลาเม้าท์มอยตามภาษาคนไทยด้วยกันครับ มันเป็นอีกหนึ่งโมเมนต์ที่มีความสุขมาก ไม่คิดว่าการได้มาใช้ชีวิตอยู่ต่างแดนจะทำให้เรามีเรื่องคุยกันมากขนาดนี้ เช่นกัน มีอะไรให้เราได้ค่อยๆเรียนรู้ครับ เช่นเรื่องการทำอาหาร ผมเองนานๆทีจะมีโอกาสทำอะไรง่ายๆกินเองอยู่ที่เกาหลี มีบ้างที่โทรศัพท์มาถามพี่เชฟเลยก็มี! ก็เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ดีๆที่ได้จากการทำงานครับ
ลูกค้าผู้น่ารัก
ผมโชคดีหรือยังไงก็ไม่รู้ครับ ผมไม่เคยได้ยินใครบ่นถึงรสชาติของอาหารหรือว่าการบริการของเราเท่าไรเลย (ยกความดีความชอบนี้ให้พี่เชฟด้วยครับ) ภาพที่เห็นส่วนใหญ่ตอนเก็บจานคือทุกคนกินจนเรียบ (บางคนแทบจะกินผักแกะสลักที่เราเอามาประดับจานด้วย) ทำงานไปสักพักเราก็จะเริ่มจับได้ครับว่าคนเกาหลีชอบทานอะไร ผู้ชาย ผู้หญิงสั่งไม่เหมือนกันอีก ซึ่งผมขอเก็บเอาไปเล่าในตอนหน้าครับ…
พูดถึงลูกค้าที่มาทานอาหารไทย ก็ถือว่าหลากหลายครับ 80% เป็นคนเกาหลี 20% เป็นคนไทยและคนต่างชาติครับ และด้วยความที่ร้านค้าตั้งอยู่ในย่านหรูแห่งหนึ่งในเกาหลี กลุ่มที่มาทานก็จะมีเป็นคู่รักที่มาเดทกัน หรือเป็นผู้ใหญ่ที่มาเป็นครอบครัว …ด้วยความที่ร้านอาหารไทยจัดเป็นร้านอาหารหรู ลูกค้าทุกคนก็จะพรีเมี่ยมมาเลย พูดจาสุภาพ ใจเย็น ก็ทำให้งานทุกอย่างเป็นไปด้วยความราบรื่นครับ
ดาราเกาหลีมากินข้าว !
เป็นเรื่องปกติล่ะครับที่จะเห็นดารามาแอบกินข้าวตามร้านอาหารแบบลับๆ ส่วนตัวๆ ผมเองก็เคยมีโมเมนต์ที่ไปทำงานแล้วเจอดารามาทานข้าวกับเพื่อนๆ ขอบอกว่าตอนนั้นไม่รู้จริงๆครับ จนเจ้านายมากระซิบผมเบาๆว่า “โต๊ะนั้นเป็นดารานะ!” แต่ดั๊น…บอกเลขโต๊ะผมผิด! ไอ่เราตอนไปเสิร์ฟอาหารก็พยายามมองๆ ก็คิดในใจว่า “เอ๊ะ ทำไมคนนี้เป็นดาราได้ยังไง ทำไมราศีไม่จับ” แต่อีกโต๊ะนี่ดูดีกว่าเยอะเลย ผมก็เสิร์ฟไปปกติไม่ได้เกร็ง (แต่ไปเกร็งอีกโต๊ะที่เจ้านายบอกมากกว่า) จนกระทั่งถึงตอนจ่ายเงิน เห็นดารามาคุยกับเจ้าของร้าน แจกลายเซ็นต์เท่านั้นล่ะครับ ผมนี่งงเลย อ้าว !! ผิดโต๊ะ~~~!! … ตามมารยาทครับ ไม่ได้ถ่ายรูปด้วย แต่ได้เจอก็รู้สึกว่าเขามีออร่า จนถึงตอนนี้พยายามจะนึกชื่อไม่ออกว่าเป็นศิลปินอะไร รู้ว่าเล่นซีรีส์ที่ดังอยู่ตอนนั้น เป็นตัวรอง จบจากมหาวิทยาลัยคยองฮีครับ ㅠ-ㅠ (รู้แล้วบอกด้วย)
ที่เสียดายไปกว่านั้นคือ พอเป็นศิลปินที่เรารู้จักบ้าง เคยฟังผลงานบ้าง อย่าง Rasberry field ศิลปินเพลงอินดี้ที่ผมมี playlist อยู่ในโทรศัพท์ ผมก็แทบจำอะไรเขาไม่ได้เลย !! โหยยย แต่นะ เราก็ไปขอเขาถ่ายรูปไม่ได้อยู่ดี ตามมารยาทครับ
การทำงานในร้านอาหารไทยนี้ ต้องยกความดีความชอบให้รุ่นน้องแจน เด็กไทยที่เรียนอยู่ในเกาหลีด้วยกัน ที่เปิดประสบการณ์ให้พี่คนนี้ มาเห็นอะไรแปลกๆใหม่ๆ กล้าทำในสิ่งที่เคยฝันมากขึ้นครับ ตอนเป็นเด็กที่เคยคิดเล่นๆอยากเป็นเชฟ อยากเป็นพนักงานเซเว่น อยากเป็นพนักงานร้านชาบู (เพื่อที่จะได้กินชาบูทุกวัน) ทุกๆงานในสายบริการนี้เราเคยฝันไว้อยากทำ มันก็เหมือนเป็นจริงอีกครั้ง และยิ่งเราทำงานด้วยความตั้งใจ จนถึงวันที่มีคนชอบในสิ่งที่เราทำ ก็เป็นธรรมดาล่ะครับที่ว่ามันจะใจชื้นและเป็นกำลังใจให้เราได้ทำอะไรต่อๆไป…. ถึงตอนนี้ไม่ได้ทำต่อแล้วครับ ยอมรับเลยว่าเหนื่อยจริง แต่ก็เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์สนุกๆ เป็นอีกหนึ่งสีสันของช่วงเวลาที่อยู่ในเกาหลี อยากจะเก็บเอามาเล่าให้คุณผู้อ่านได้ลองมาอ่านเบื้องหลังของการทำงานครับ
ปิดท้ายด้วยทีมงาน เป็นภาพหมู่ที่ถ่ายกับพี่เชฟ พี่ผู้จัดการที่ยังขายไม่ออก และเพื่อนเกาหลีที่มาทำงานด้วยกันครับ 🙂
ในตอนหน้า เราจะมาดูกันครับว่าคนเกาหลีชอบทานอะไร ? เปิดเผยเมนูอาหารไทยสุดฮิตของคนเกาหลี! อย่าลืมติดตามกันนะครับ !
ไม่อยากพลาดบล็อกตอนใหม่ๆของเฟรมคุง ก็อย่าลืมกด Like แฟนเพจ กันด้วยนะครับ ^_^